Alles went, behalve een kakkerlak

Morgen zit ons verblijf in Sanur er alweer op. Precies goed, zo 5-6 dagen op een lokatie en dan weer verkassen. De eerste dagen beetje zoeken en verkennen, daarna loop je rond alsof je hier al maanden zit, en op een gegeven moment ga je weer verder.
Alles went steeds meer, we zitten al goed in de routine met welke spullen er mee moeten als we op pad gaan, we smeren paar keer per dag met deet en zonnebrand, iets wat ik overigens niet ga missen thuis.

Sanur is best gezellig, er loopt een lang pad langs het strand waar veel restaurants,  winkels en resorts aan liggen. Ik spot veel Nederlanders, vooral wat oudere echtparen, beetje de overwinteraartypes. Grijs, donkerbruin gekleurd, gouden ketting om en iedere Balinees een hand schuddend. Beetje Costa-achtig. Maar ook veel families met kleine kinderen en van alles eigenlijk. Natuurlijk hebben we al een fout jurkje en een T-shirt gekocht, wat na deze vakantie waarschijnlijk gekrompen achter in de kledingkast verdwijnt maar wat hier prima dienst doet. Bovendien zat de rest in de was.

Het eten is lekker! Na een paar tentjes geprobeerd te hebben hebben we de laatste avonden toch steeds bij hetzelfde restaurantje gegeten, dat qua  smaak, service en alles eigenlijk boven de rest uitsteekt. Wij eten alleen Indonesisch, is heerlijk! De meiden zitten toch meer aan de pasta, pizza en kipschnitzel. Ik laat hen van ons eten proeven maar dat vinden ze toch matig. Behalve de kroepoek. Tijdens het wachten aan tafel vermaken ze zich uitstekend met play-doh klei waarvan ik soms weer een nieuw potje uit de tas tover. Een ober had dat kennelijk nog nooit gezien en dacht dat je het echt kon eten hihi! We eten laat, vergeleken bij thuis, heerlijk om het niet zo nauw te nemen met de klok. De meiskes houden het ook prima vol want slapen pas rond 21.30, tot uurtje of 8-9 ' s ochtends. Dat is het voordeel van het tijdsverschil, dat je het vroege ritme van thuis drastisch kan doorbreken. Nadeel is weer dat de tijd voor onszelf 's avonds heel kort is.

We hebben ons nog georiënteerd op tripjes in de buurt, maar het meeste is toch te doen bij Ubud in de buurt, waar we morgen heen verhuizen. Dus we stranden en zwemmen heel veel. Ja, er is een dierentuin of een vogelpark, waarvoor je Westerse entreeprijzen betaalt. En bovendien, lijken we hier al midden in het insecten-en reptielenhuis van Artis te zitten. Wat ik allemaal voorbij heb zien kruipen en vliegen in en om het huis; kikkers, mieren, muggen, vliegen, slakken, hagedissen, andere ondefinieerbare wezens en jaja, de kakkerlak. En wel wandelend naast mijn bed om 3.00 ' s nachts. Een heeeele grote. Een zoektochtje op Google zorgde ervoor dat we meteen alle etensresten opruimden en sowieso eten op de kamer streng verboden werd, we met het licht aan sliepen s nachts (ze zijn lichtschuw), alle putjes afsloten en elke dag de exterminator even flink met z'n spuitbus tekeer laten gaan. Een paar beestjes prima, we zitten nu eenmaal in de tropen, en alles went, maar ik vind kakkerlakken echt heel goor. Echt iets voor ons, de tropen haha! 

We zijn nog wel met de taxi naar een indoor speeltuin geweest (soort Tunfun/Ballorig) voor de kenners onder ons), dat was heel leuk voor de kids, even schommelen, klimmen en glijden en heel veel ander, speelgoed uitproberen. Lekker in de airco. Dit was een super inside tip van vriendin Caroline, die hier een jaar gewoond heeft.
Naast de donkerbruine Nederlandse vellen zie je hier veel nationaliteiten. En die hebben weer andere gewoontes en gebruiken. Voorbeeld: een Australische vader en moeder van 2 kindjes, ik schat 15 maanden en jaar of 3, gooien (letterlijk ja) hun kinderen zonder bandjes aan het diepe zwembad in. Ik wilde al alarm slaan maar tot mijn grote verbazing zwom de oudste, die van 3 dus, op een soort van borstcrawl manier, met het gezicht onder water, even een rondje zelfstandig door het zwembad. Ongelooflijk! 
De Balinezen zijn geweldig. Ondanks het enorme toerisme blijven ze vriendelijk en gastvrij. En zichzelf en puur. Gister was ik met de meiden in de zee en waren er 2 jongens krabben aan het vangen met hun blote handen in de zee. Die waren hen natuurlijk steeds te snel af dat was een grappig schouwspel dus we hadden veel lol! Uiteindelijk hadden ze er 1, braken wat poten af (zielig!) en vouwde hem in een doekje. Ik vroeg eet je die op, en ze zeiden nee. Ben benieuwd wat ze er dan mee gaan doen. Misschien een toeristensouvenir maken?

Volgend verslag vanuit Ubud, waar we de jaarwisseling gaan vieren!
Liefs van ons