Lovina en Candidasa

Het is al een tijdje stil van onze kant, omdat we in onze huidige stek in Candidasa alleen maar wifi hebben bij de receptie en helaas niet op de kamer. En bij de receptie is het zo warm, dat zodra ik daar maar heel even zit, de stralen van mijn rug aflopen. Maar hier dan het verslag van de afgelopen dagen. 

Ons laatste tripje in Lovina, tussen zwembad en relaxen door, is een bezoek aan de Boeddhistische tempel in Banjar en de Holy hot springs. We worden uiteraard weer in sarong gehesen voordat we naar binnen mogen. De tempel is mooi, ligt tegen een berg aan en straalt een serene rust uit. We hebben er mooi uitzicht tot aan de zee. Via de verschillende trappen kom je steeds op een nieuwe 'verdieping' en zie je weer nieuwe buddha beelden en een nieuwe tuin. We verheugen ons op de laatste trap naar het hoogste gedeelte waar het uitzicht waarschijnlijk het mooist is en lopen de treden op. Bovenaan de treden worden we opgewacht door een grote, loslopende hond. Wat maakt het uit, zal je denken. In Nederland geven we er ook niet zoveel om, maar op Bali maken we ons meteen uit de voeten als we een zwerfhond zien. Er bestaat een kans dat ze hondsdolheid hebben, wat schijnbaar al door een lik overgebracht kan worden. Helemaal op kleine kinderen die er enthousiast naar toe wijzen en lopen. En laten we nu juist de afgelopen week gezien hebben dat een hond agressief naar een klein jongetje hapte toen deze zijn richting op kwam. Kinderen oppakken en rechtsomkeert de trap af dus. Hij komt meteen achter ons aan en wij versnellen onze pas, de kinderen stevig vastgeklemd. Gelukkig slaat de hond af een zijweggetje in en kunnen we weer rustig ademhalen. Waarschijnlijk reageren wij overdreven, maar ja met de kindjes wil je toch zo voorzichtig mogelijk doen. Na de tempel nemen we nog een bad in de Holy hot springs. Een groot bassin met groenige gladde bodem met heel warm water. Je kunt je hoofd onder stromend water houden voor geestelijke reiniging. Voor de lichamelijke reiniging spoel je je daarna liever even af onder de douche ;-). De meiden vinden het heerlijk, het is net of je in bad zit.

Op onze een na laatste avond in Lovina nodigt de Nederlandse eigenaresse Suzan van ons hotel Chonos ons uit voor het personeelsfeest dat ze die avond houdt voor haar personeel. Er is een uitgebreid buffet met echt Indonesisch eten en de mensen nemen hun gezinnen mee. Leuk om eens tussen de locals te zitten ipv de gebruikelijke toeristen. Er zijn veel kleine kinderen aanwezig. Wat mij opvalt is dat de kinderen heel rustig zijn, niet jengelen en rustig wachten tot ze mogen eten. Zonder vermaak of speelgoed. En wij zijn weer druk in de weer met speelgoed, ipads en klei om onze driftkopjes koel te houden. Al moet ik zeggen dat ze deze avond heel keurig en rustig blijven zitten. Alsof ze aangestoken worden door het rustige gedrag. 
Iedereen heeft zijn mooiste jurk en pak aangetrokken en ze kiezen allemaal een flesje frisdrank met een rietje. Heel rustig zitten ze aan tafel te smullen van het heerlijke (en overigens zeer spicy :))) eten. Wat een verschil met de lallende Nederlanders die het alleen maar op een zuipen zetten op een personeelsfeest. De kinderen krijgen allemaal een cadeautje en zijn in de zevende hemel. Onze kinderen krijgen een kleurboekje en potloodjes en zijn niet onder de indruk. Tja, we hebben al 5 kleurboeken en 25 potloden mee op reis. Het is even een realitycheck, wat hebben we toch een materiële rijkdom in Nederland. En of we er nu zoveel blijer door worden....? Als ik deze mooie gezinnetjes zie, die blij zijn met kleine dingen en elkaar, terwijl ze geen cent te makken hebben, weet ik niet of je beter in Nederland of op Bali geboren kan worden....

Over kinderen gesproken, bij Elisa is duidelijk de waarom? - fase ingegaan. Waarom gaan we nu slapen? Waarom moet ik mijn luier om? Waarom gaan we eten? Waarom gaan we in de douche? Wel erg grappig! 
Verder heeft ze het gehad met even wachten. Even wachten totdat we allemaal klaar zijn om te gaan, even wachten totdat we de spullen hebben gepakt, even wachten op je stoel totdat het eten komt, even wachten tot we klaar zijn met eten. Even wachten staat voor haar gelijk aan: even heel hard weglopen! Het liefst naar de rand van het water of richting de drukke weg. En wij erachteraan: Elisa, even wachten!! Tja, hoort er allemaal bij als je 2,5 bent. Nina gedraagt zich op zo'n moment poeslief. "Ik luister wel altijd goed hè, maaaam?", zegt ze dan met een dweperig stemmetje. "En Elisa niet hè?" Even punten scoren haha! 
Al met al hebben we het heerlijk gehad in Lovina, mede door het fijne hotel en de ontspannen sfeer in het dorp.

Op 8 januari vertrekken we naar Candidasa. We rijden vanuit het noorden helemaal langs de kust naar oost-Bali. Onderweg zien we authentieke dorpjes, rijstvelden en hebben we mooi zicht op zee. Op sommige stukken rijden we over smalle bergweggetjes, wat de tocht extra spannend maakt, vooral het inhalen soms vlak voor de bocht. Het is de eerste keer dat we een autostoeltje ter beschikking hebben en daar ben ik stiekem wel blij mee. Het is zo'n 3 uur rijden en het laatste half uur vallen de meisjes in slaap. 
Ons nieuw onderkomen aan zee heet Bali Palms resort en de foto's beloofden mooie appartementen met keuken en een aparte slaapkamer. Ik had namelijk vooraf bedacht dat we tegen deze tijd het uit eten wel eens zat zouden kunnen worden en de mogelijkheid wilden hebben om eens zelf iets te koken/op te warmen. En een beetje een huisje wilden hebben ipv steeds op 1 kamer bivakkeren met z'n vieren. Op het eerste gezicht ziet het er niet verkeerd uit. Ons huisje heeft zeezicht en ligt bij het zwembad en restaurant. De mensen zijn vriendelijk, er staat een lekker windje en de zee met hoge golven is mooi om naar te kijken. Er is geen strand, maar dat wist ik al. Het resort ligt aan een steile wand waar de golven tegenaan slaan.
Naarmate de eerste dag vordert, valt ons steeds meer op hoe vervallen alles is. Deze tent is duidelijk nooit onderhouden en wordt niet goed schoongemaakt. Buiten zijn overal stukken/ hoeken afgebroken, alles is verroest en veel dingen kapot. In ons huisje blijkt dat ook uit de schimmel overal in de badkamer, vlekken op de lakens, gaten in de handdoeken, dode beestjes en smerigheid in de hoeken, vieze pannen etc. Hier ga ik dus geen ei bakken. Aan de rand bij de zee bij de steile hoge stenen wand naar beneden is een 'hek' gemaakt, dwz een stuk touw gespannen tussen een paar paaltjes. Waar zo een kind (of volwassene) onderdoor kan glippen. We hebben echt op slechtere plekken gezeten en zijn heel wat gewend maar daar was de prijs ook naar. Hier doen ze zich echter voor als luxe stijlvolle plek. We gaan het geen 7 nachten volhouden. We maken er dan ook 3 van en vertrekken niet meteen, omdat we graag nog naar het waterpaleis Tirta Gangga willen dat hier in de buurt ligt. Verder is er naast duiken / snorkelen ook niet gek veel te beleven in Candidasa. Ik boek voor onze laatste 4 nachten op Bali alvast een hotel in Legian, in het zuiden aan het strand vlakbij het vliegveld. Met alleen maar positieve recensies :-).

Het waterpaleis Tirta Gangga is prachtig. Mooie vijvers, waterlelies en een pad van stenen in het water waardoor je het gevoel hebt op het water te lopen. We wandelen overal langs en voeren de vele vissen met speciaal vissenvoer dat we bij de ingang kochten. Tegen de heuvel aan ligt een restaurant en we genieten van een lekker stuk taart. Je kunt in een bepaald gedeelte ook zwemmen. Nina en ik zijn inmiddels snotverkouden met verhoging en Nina koorts, dus we slaan het dit even over. Na de middagslaap blijf ik even binnen met Nina, die rustig een filmpje wil kijken. Ondanks dat ze koorts heeft en een beetje rustig aan doet wil ze wel van alles doen en speelt, eet en drinkt ze goed. Ik maak me dan ook nog niet teveel zorgen. 
De laatste avond in Candidasa eten we in een restaurant aan zee, met uitzicht op een prachtige zonsondergang in zee achter de bergen. Heerlijk!
Morgen vertrekken we naar Legian. Raar hoor, nog maar 4 dagen Bali. Inmiddels zijn we zo gewend aan alles hier, dat we in Singapore waarschijnlijk weer een cultuurshock krijgen. Alles schijnt daar brandschoon en modern te zijn. We gaan het zien!