Lovely Lovina

5 januari 2015 - Lovina Beach, Indonesië

Op 2 januari worden we netjes opgehaald door de chauffeur die ons naar Lovina zal brengen, aan de noordkant van Bali. Dit is vanuit Ubud een rit van 3 uur en een geschikte stop onderweg is het bekijke van de aardbeienheuvels in Bedugul. Ik vind het jammer dat we afscheid moeten nemen van ons heerlijke plekje in Ubud met enorm vriendelijke mensen...tegelijkertijd is het tijd voor een nieuw avontuur.


Na het afscheid vertrekken we. De reis is mooi, door het platteland met veel rijstvelden (hoe kon het ook anders ;-). Met als hoogtepunt het keren van de auto op een heel smal weggetje op een heuvel naast een afgrond, zweetmomentje! Bij de aardbeien eten we een strawberry pancake. We kunnen geen aardbeien plukken, waarom werd niet helemaal duidelijk, misschien was het niet het seizoen. Wel zagen we daar een man die een eigen dierentuin erop nahield. Natuurlijk met een bordje 'donation' erbij. Een vleermuis aan een stok, een vastgebonden vogel, een fret in een piepklein hokje en een slang om zijn nek...tja sommige mensen doen hier alles om geld te verdienen en zien dieren als een pure inkomstenbron. Begrijpelijk maar wel heel zielig. 


Onderweg zien we een school waar kinderen buiten aan het spelen zijn en we vragen de chauffeur om even te stoppen zodat we een kijkje kunnen nemen. Alle kinderen hebben hebben een schooluniform aan, wat een hele nette indruk geeft. Een groot contrast met de rommeligheid van Bali. Zodra we binnenkomen krijgen we weer het Willem-Alexander en Maxima gevoel, alle kinderen komen op ons afgerend en verzamelen zich om ons heen. Ik klets even met de leraar en we maken foto's, de kinderen vinden het prachtig en poseren enthousiast.


Rond het middaguur komen we aan in Lovina. Het hotel is eenvoudig, maar schoon en prettig. Het wordt gerund door Nederlanders en op het menu staan o.a. de puntzak friet en kroketten. Normaal gesproken heb ik een bloedhekel aan een krokettenomgeving in het buitenland, maar vind het nu wel prima, beetje thuisgevoel tijdens onze reis. Er is hagelslag en chocopasta en knapperig brood bij het ontbijt. Er zitten een aantal gezellige Brabanders, in de leeftijd van ik schat 50/60, dus we hebben een surrogaat opa en oma die zich met Nina en Elisa vermaken in het zwembad. Heerlijk even een beetje afleiding. 


Op de eerste dag verkennen we het 'stadje', dat uit 3 straten bestaat en heel rustig is. Een beetje een relaxte 'underground' sfeer, heerlijk na het drukke massale zuiden. We spelen bij de zee, eten 's avonds lekker aan het strand in een fijn strandtentje en zwemmen in het zwembad. We proberen ook een foto te maken van het dolfijnenstandbeeld bij het strand, maar daar is net een bus met Javaanse toeristen uitgestapt en ja hoor, we mogen zelf weer op de foto met de ene familie na de andere. Tja, we hebben nu eenmaal hele knappe kinderen ;-) Nina en Elisa vinden het maar niks, al die vrouwtjes die van alle kanten zo dichtbij mogelijk proberen te komen om hen even aan te raken. 


We doen uiteraard ook de befaamde (en beruchte) dolfijnentour. Ik lees veel negatieve recensies over deze toeristentour, dat je met honderden bootjes een paar dolfijnen opjaagt en er met geluk eentje spot. Maar ja, het is wel iets dat bij een verblijf in Lovina hoort en we beloven Nina al weken dat we echt nog op een boot gaan, dus we trekken de stoute schoenen aan en boeken voor de volgende ochtend. Normaalgesproken begint dit festijn om 6.00u (!) maar we mogen gelukkig ook om 7.00u. Onze kapitein klopt echter om 6.15u bij ons aan, dus er was toch iets misgegaan in de communicatie hihi. We lopen naar het strand richting de boot, begeleid door de kapitein op zijn brommer. Als ik het bootje zie krijg ik een beetje zweterige handpalmen. Het is klein, smal en ziet eruit alsof het zijn beste tijd gehad heeft. En het is vooral klein en smal! Gaan we daar de zee mee op? Ik ben al niet zo'n held met boten en al helemaal niet met onze 2 kleintjes erbij. Ik houd mezelf maar voor dat deze boot de inkomstenbron is van onze kapitein en dat het echt in zijn eigen belang is dat de boot goed onderhouden wordt en goed moet functioneren. Daarnaast hebben we zwemvesten aan en zullen we niet de enige op zee zijn, dus hulp zou snel ter plaatse moeten zijn mocht er iets gebeuren. We nemen dapper plaats op de 4 plankjes die als bankjes fungeren, achter elkaar. Robert met Nina op de voorste 2 plankjes, ik erachter met Elisa op schoot geklemd, verscholen in haar zwemvest. Kapitein achterop aan het stuur. Daar gaan we. Door de golven krijgen we aardig wat water over ons heen en gaat de boot aardig heen en weer. De keihard ronkende motor bevindt zich 50 cm achter mijn rechteroor. De eerste 20 minuten zit ik als een gespannen veer op mijn plankje, maar als ik achterom kijk zie ik het ontspannen gezicht van onze kapitein en denk zolang hij lacht, zit het wel goed. De meiden doen het boven verwachting goed en vinden het wel spannend, maar niet te eng. Na een half uur vol gas richting the place to spot, zien we de bootjes van onze medespotters opdoemen. Geen honderden gelukkig, maar een stuk of 10. De meesten zijn vroeger gegaan en alweer op de terugweg. En dan....zien we ze! Groepjes dolfijnen die rustig door het water bewegen. Zodra één boot hen in het vizier krijgt, stevenen alle boten er snel op af. Zo gaat het een tijdje en op een gegeven moment houden de meeste medetoeristen het voor gezien en zijn we met nog met slechts één andere boot over. Nu hebben wij en de dolfijnen alle ruimte en springen ze om ons heen. We zien we er zelfs eentje een indrukwekkende pirouette maken boven het water en zien ook een babydolfijntje er tussen. Erg mooi! Foto's maken is lastig, omdat je bijna altijd net te laat bent zodra ze boven het water komen. Heb er toch een paar op de site geplaatst.


Op de terugweg zit ik een stuk meer ontspannen. Toch ben ik blij als we voet aan wal zetten. Bij terugkomst in het hotel rond 9.00 ontbijten we en de rest van de dag spelen en zwemmen de meiden lekker bij het hotel, met als break een lange siësta voor ons allemaal vanwege het vroege avontuur.  Ik heb hier een klein speelgoedtentje gevonden en wat nep-duplo en dierfiguurtjes gekocht en de meiden vermaken zich goed samen, we kunnen zelfs even op ons ligbed blijven liggen. We merken dat het voor hen belangrijk is dat we genoeg momenten inlassen waarop ze hun energie kwijt kunnen. Thuis vinden ze rennen en springen een van de leukste dingen die er is, vooral na het eten krijgen ze een energieboost. En dat is hier best lastig, op stoepen met gaten, randen en vuil met druk verkeer er vlak langs. Vooral 's avonds in het donker. Elisa is al een paar keer op haar knieën gevallen en daar zit je dan weer in de drukte op je knieën met je EHBO tasje Betadine te smeren en pleisters te knippen. We zoeken daarom expres naar spring-en ren mogelijkheden, bv als er een hoge stoep is, daar op-en af springen, en aan de hand reuze sprongen over de dichte putten op de stoep maken. Hier op het terrein van hotel is de bestrating ook wel oké, dus dan rennen ze ook aardig wat heen en weer.


Morgen gaan we naar Banjar, waar een van weinige of misschien wel de enige Boeddhistische tempel van Bali staat, met warmwater bronnen waar je in kunt zwemmen. Ben benieuwd!


Veel liefs van ons!
 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

1 Reactie

  1. Anne:
    5 januari 2015
    Tip: doe in de hot springs van Banjar geen witte zwemkleding aan, want je kunt het weggooien... Gaaf van die dolfijnen, en veel plezier vandaag!